This paper investigates the molecular differences between infant and adult skeletal muscles using proteomic and transcriptomic approaches. Researchers collected muscle biopsies from infants (aged 4-28 months) and adults (aged 19-65 years) to identify age-related changes. The study found significant differences in the expression of genes and proteins responsible for muscle structure, metabolism, and immune responses between these two groups.

In infants, muscle fibers are less mature, and processes related to development and growth are more active. In contrast, adult muscles are more focused on maintenance, with higher metabolic activity and protein regulation. The study also showed that mitochondrial function and immune system pathways differ between the two groups, suggesting that muscle aging starts early in life.

Interestingly, some processes previously linked only to aging were found to be part of normal muscle development. These findings are critical for understanding how muscles develop and age, providing insights that could inform treatments for muscle diseases across different age groups.

By comparing muscle samples from infants and adults, this research highlights the importance of considering age-related differences when studying muscle diseases. The data gathered in this study could serve as a valuable resource for future studies on muscle development and aging.

این مقاله به بررسی تفاوت‌های مولکولی بین عضلات اسکلتی نوزادان و بزرگسالان با استفاده از روش‌های پروتئومیک و ترنسکریپتومیک پرداخته است. محققان نمونه‌های بافت عضلانی را از نوزادان (۴ تا ۲۸ ماهه) و بزرگسالان (۱۹ تا ۶۵ ساله) جمع‌آوری کردند تا تغییرات مرتبط با سن را شناسایی کنند. نتایج نشان داد تفاوت‌های معناداری در بیان ژن‌ها و پروتئین‌های مسئول ساختار عضلانی، متابولیسم و پاسخ‌های ایمنی بین این دو گروه وجود دارد.

در نوزادان، فیبرهای عضلانی کمتر بالغ هستند و فرآیندهای مربوط به رشد و توسعه فعال‌ترند، در حالی که عضلات بزرگسالان بیشتر بر نگهداری تمرکز دارند و فعالیت متابولیکی بیشتری نشان می‌دهند. همچنین، عملکرد میتوکندری و مسیرهای ایمنی بین این دو گروه تفاوت دارد، که نشان می‌دهد فرآیند پیری عضلانی از اوایل زندگی شروع می‌شود.

یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که برخی فرآیندهایی که قبلاً تنها به پیری نسبت داده می‌شدند، بخشی از توسعه طبیعی عضلات هستند. این نتایج برای درک چگونگی توسعه و پیری عضلات مهم بوده و می‌تواند به بهبود درمان بیماری‌های عضلانی در سنین مختلف کمک کند.

با مقایسه نمونه‌های عضلات نوزادان و بزرگسالان، این تحقیق اهمیت توجه به تفاوت‌های سنی را در مطالعه بیماری‌های عضلانی برجسته می‌کند. داده‌های به دست آمده از این مطالعه می‌تواند منبع ارزشمندی برای تحقیقات آینده در زمینه توسعه و پیری عضلات باشد.