The paper titled "Multiple Exon Skipping in the Duchenne Muscular Dystrophy Hot Spots: Prospects and Challenges" explores an advanced therapeutic strategy for treating Duchenne Muscular Dystrophy (DMD), a severe genetic disorder caused by mutations in the dystrophin gene. This mutation leads to the absence of functional dystrophin protein, which is essential for maintaining muscle integrity. One emerging treatment method involves antisense oligonucleotide (AO)-mediated exon skipping, where specific exons are skipped during gene expression to produce a functional, albeit shortened, version of the dystrophin protein. This is a particularly promising approach for patients with certain deletions in the DMD gene.

The authors emphasize the significance of multiple exon skipping, particularly targeting "hot spots" in the dystrophin gene, such as exons 45–55 and 3–9. This strategy could expand the scope of treatment for more patients, as it is not only applicable to out-of-frame deletions (which cause severe DMD) but also to some in-frame deletions. The paper highlights the success seen in preclinical models and provides a rationale for further development of these therapeutic techniques.

The study outlines various challenges, such as the need for advanced antisense oligonucleotide design and delivery methods. While PMOs (phosphorodiamidate morpholino oligomers) have shown promise, issues like limited distribution to muscle tissue and bioavailability must be overcome. Innovations like vivo-PMOs, which enhance cellular uptake, are discussed as part of the solution.

In conclusion, multiple exon skipping holds great promise as a therapeutic option for DMD, potentially offering treatment to a wider range of patients with different gene mutations. However, further research is necessary to refine the technique, improve drug delivery, and conduct clinical trials to confirm the efficacy observed in preclinical studies.

مقاله‌ای با عنوان "پرش چندگانه اگزون در نقاط داغ دیستروفی عضلانی دوشن: چشم‌اندازها و چالش‌ها" به بررسی یک استراتژی درمانی پیشرفته برای درمان دیستروفی عضلانی دوشن (DMD)، یک اختلال ژنتیکی شدید ناشی از جهش در ژن دیستروفین، می‌پردازد. این جهش باعث عدم وجود پروتئین دیستروفین عملکردی می‌شود که برای حفظ یکپارچگی عضلات ضروری است. یکی از روش‌های درمانی نوظهور شامل پرش اگزون با استفاده از الیگونوکلئوتیدهای آنتی‌سنس است که در آن اگزون‌های خاصی در حین بیان ژن حذف می‌شوند تا یک نسخه کوتاه اما عملکردی از پروتئین دیستروفین تولید شود. این روش برای بیماران با حذف‌های خاص در ژن DMD بسیار امیدوارکننده است.

نویسندگان بر اهمیت پرش چندگانه اگزون تأکید می‌کنند، به ویژه هدف‌گیری "نقاط داغ" در ژن دیستروفین مانند اگزون‌های 45 تا 55 و 3 تا 9. این استراتژی می‌تواند دامنه درمان را برای بیماران بیشتری گسترش دهد، زیرا نه تنها برای حذف‌های خارج از قاب (که باعث DMD شدید می‌شود) بلکه برای برخی از حذف‌های درون قاب نیز قابل اجرا است. مقاله به موفقیت‌های مشاهده شده در مدل‌های پیش‌بالینی اشاره کرده و دلایل توسعه بیشتر این تکنیک‌های درمانی را ارائه می‌دهد.

مطالعه به چالش‌های مختلفی از جمله نیاز به طراحی پیشرفته الیگونوکلئوتیدهای آنتی‌سنس و روش‌های تحویل دارو اشاره می‌کند. در حالی که PMO‌ها (الیگومرهای مورفولینو فسفورودیامیدات) موفقیت‌آمیز بوده‌اند، مسائل مربوط به توزیع محدود به بافت عضلانی و دسترسی زیستی باید حل شود. نوآوری‌هایی مانند vivo-PMO‌ها که جذب سلولی را افزایش می‌دهند به عنوان بخشی از راه حل مورد بحث قرار می‌گیرند.

در نتیجه، پرش چندگانه اگزون به عنوان یک گزینه درمانی برای DMD بسیار امیدوارکننده است و می‌تواند درمان را برای طیف وسیع‌تری از بیماران با جهش‌های ژنی مختلف فراهم کند. با این حال، تحقیقات بیشتری برای اصلاح این تکنیک، بهبود تحویل دارو و انجام آزمایش‌های بالینی لازم است تا اثربخشی مشاهده شده در مطالعات پیش‌بالینی تأیید شود.