1. "Open-label study": Both the participants and the researchers know which treatment is being administered. This design is typically used when it’s not practical or ethical to hide the treatment from the participants, such as in surgical procedures or lifestyle interventions.
2. "Blinded study (single-blind)": In a single-blind study, only the participants are unaware of whether they are receiving the experimental treatment or a placebo (or the standard treatment), while the researchers know.
3. "Double-blind study": Neither the participants nor the researchers know which treatment the participants are receiving. This design is used to reduce bias from both the participants and the researchers, as their expectations or behaviors can't influence the outcomes.
"Double-blind studies" are considered the gold standard for clinical research because they minimize bias and provide the most reliable evidence on the efficacy of treatments.
"با بر چسب "، "کور" و "دو سو کور"
1. "مطالعه با برچسب ": هم شرکت کنندگان و هم محققین می دانند که کدام درمان انجام می شود. این طرح معمولاً زمانی استفاده می‌شود که پنهان کردن درمان از شرکت‌کنندگان عملی یا اخلاقی نباشد، مانند روش‌های جراحی یا مداخلات سبک زندگی.
2. "مطالعه کور (یک سو کور)": در یک مطالعه یک سوکور، فقط شرکت کنندگان از دریافت درمان تجربی یا دارونما (یا درمان استاندارد) بی اطلاع هستند، در حالی که محققان می دانند.
3. "مطالعه دوسوکور": نه شرکت کنندگان و نه محققین نمی دانند شرکت کنندگان کدام درمان را دریافت می کنند. این طرح برای کاهش سوگیری از سوی شرکت کنندگان و محققان استفاده می شود، زیرا انتظارات یا رفتارهای آنها نمی تواند بر نتایج تأثیر بگذارد.
"مطالعات دوسوکور" استاندارد طلایی برای تحقیقات بالینی در نظر گرفته می شود زیرا سوگیری را به حداقل می رساند و معتبرترین شواهد را در مورد اثربخشی درمان ها ارائه می دهد.
