"با بر چسب "، "کور" و "دو سو کور"

1. "مطالعه با برچسب ": هم شرکت کنندگان و هم محققین می دانند که کدام درمان انجام می شود. این طرح معمولاً زمانی استفاده می‌شود که پنهان کردن درمان از شرکت‌کنندگان عملی یا اخلاقی نباشد، مانند روش‌های جراحی یا مداخلات سبک زندگی.

2. "مطالعه کور (یک سو کور)": در یک مطالعه یک سوکور، فقط شرکت کنندگان از دریافت درمان تجربی یا دارونما (یا درمان استاندارد) بی اطلاع هستند، در حالی که محققان می دانند.

3. "مطالعه دوسوکور": نه شرکت کنندگان و نه محققین نمی دانند شرکت کنندگان کدام درمان را دریافت می کنند. این طرح برای کاهش سوگیری از سوی شرکت کنندگان و محققان استفاده می شود، زیرا انتظارات یا رفتارهای آنها نمی تواند بر نتایج تأثیر بگذارد.

"مطالعات دوسوکور" استاندارد طلایی برای تحقیقات بالینی در نظر گرفته می شود زیرا سوگیری را به حداقل می رساند و معتبرترین شواهد را در مورد اثربخشی درمان ها ارائه می دهد.