محیط رشد و محیط تمایز در آزمایشگاه‌های عصبی-عضلانی

مقدمه

در پژوهش‌های عصبی-عضلانی، انتخاب محیط کشت مناسب برای نگهداری و مطالعه عملکرد سلولی ضروری است. دو نوع محیط اصلی شامل محیط رشد و محیط تمایز، هر یک با اهداف خاص خود مورد استفاده قرار می‌گیرند.

محیط رشد

محیط رشد برای تکثیر و نگهداری سلول‌های عضله اسکلتی طراحی شده و شامل ترکیبات زیر است:

• DMEM/F-12 (با 2.5 میلی‌مولار ال-گلوتامین و 15 میلی‌مولار HEPES)
• مکمل محیط رشد عضله اسکلتی (Promocell, #C-39365)
• 50 واحد/میلی‌لیتر پنی‌سیلین و 50 میکروگرم/میلی‌لیتر استرپتومایسین
• 20% سرم جنینی گاوی (FBS)

برای آماده‌سازی، DMEM/F-12، مکمل رشد و آنتی‌بیوتیک‌ها به عنوان محیط پایه مخلوط شده و سرم جنینی گاوی درست قبل از استفاده به محیط اضافه می‌شود تا از تخریب محیط جلوگیری شود.

محیط تمایز

محیط تمایز برای القای تمایز میوبلاست‌ها به میوتیوب‌ها استفاده شده و شامل ترکیبات زیر است:

• DMEM/F-12 (با 2.5 میلی‌مولار ال-گلوتامین و 15 میلی‌مولار HEPES)
• 50 واحد/میلی‌لیتر پنی‌سیلین و 50 میکروگرم/میلی‌لیتر استرپتومایسین
• 2% سرم اسب غیرفعال شده با حرارت

برای حفظ کیفیت، سرم اسب بلافاصله قبل از استفاده به محیط پایه اضافه می‌شود. آماده‌سازی صحیح این محیط‌ها برای دست‌یابی به نتایج دقیق در پژوهش‌های عضله اسکلتی ضروری است.

نتیجه‌گیری

انتخاب مناسب محیط رشد و تمایز، نقش کلیدی در فرآیندهای تحقیقاتی مرتبط با عضله اسکلتی دارد. این محیط‌ها باید به درستی تنظیم و آماده شوند تا نتایج دقیق و قابل‌اعتمادی در پژوهش‌های آزمایشگاهی حاصل شود.