This study evaluated the effectiveness of prenatal Exome Sequencing (ES) in detecting genetic abnormalities in fetuses with various ultrasound findings, even in cases where ES was not initially indicated. The researchers compared ES with chromosomal microarray analysis (CMA) to identify Copy Number Variants (CNVs) and monogenic disorders. Among 59 pregnancies, common aneuploidies were detected in 10% of cases through QF-PCR, and no pathogenic CNVs were found in the remaining cases using CMA. ES identified monogenic disorders in 3.9% of cases, unrelated to the ultrasound findings, highlighting its potential utility in broader diagnostic contexts.

The study concluded that while ES did not increase the detection rate of anomalies when limited to targeted gene panels based on ultrasound findings, expanding the analysis to include a broader range of genes associated with developmental disorders uncovered additional clinically relevant monogenic disorders. These findings suggest that ES could be valuable in prenatal diagnostics, especially in cases where standard CMA results are normal, although the decision to perform ES should be carefully considered given the potential for incidental findings.

این مطالعه اثربخشی توالی Exome Prenatal (ES) را در تشخیص ناهنجاری‌های ژنتیکی در جنین با یافته‌های مختلف سونوگرافی، حتی در مواردی که ES در ابتدا اندیکاسیون نداشت، ارزیابی کرد. محققان ES را با تجزیه و تحلیل ریزآرایه کروموزومی (CMA) برای شناسایی انواع شماره کپی (CNVs) و اختلالات تک ژنی مقایسه کردند. در بین 59 حاملگی، آنیوپلوئیدی های رایج در 10 درصد موارد از طریق QF-PCR شناسایی شد و در بقیه موارد با استفاده از CMA هیچ CNV بیماری زا یافت نشد. ES اختلالات تک ژنی را در 3.9٪ موارد شناسایی کرد که با یافته های اولتراسوند ارتباطی نداشت و کاربرد بالقوه آن را در زمینه های تشخیصی گسترده تر برجسته کرد.

این مطالعه به این نتیجه رسید که در حالی که ES نرخ تشخیص ناهنجاری‌ها را زمانی که به پانل‌های ژنی هدف‌گذاری شده بر اساس یافته‌های اولتراسوند محدود می‌شود، افزایش نمی‌دهد، اما تجزیه و تحلیل را گسترش می‌دهد تا طیف وسیع‌تری از ژن‌های مرتبط با اختلالات رشدی را شامل شود و اختلالات تک ژنی مرتبط بالینی دیگری را کشف کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد که ES می‌تواند در تشخیص‌های پیش از تولد ارزشمند باشد، به‌ویژه در مواردی که نتایج استاندارد CMA طبیعی است، اگرچه تصمیم برای انجام ES باید با توجه به پتانسیل یافته‌های اتفاقی به دقت مورد توجه قرار گیرد.