بررسی تنوع ژنتیکی در دیستروفی عضلانی Emery-Dreifuss (EDMD)
دیستروفی عضلانی Emery-Dreifuss (EDMD) یک اختلال عصبی-عضلانی نادر و ژنتیکی پیچیده است که با تحلیل پیشرونده عضلانی، انقباضات زودرس و مشکلات هدایت قلبی مشخص می‌شود.
این بیماری تنوع بالینی بالایی دارد، حتی در میان اعضای یک خانواده که جهش ژنتیکی یکسانی دارند. این مسئله باعث پیچیدگی در تشخیص و درمان می‌شود.
مطالعات انجمن گسترده ژنوم (GWAS) تاکنون به دلیل ناهمگونی ژنتیکی بالای EDMD، در شناسایی تمامی جهش‌های مرتبط موفق نبوده‌اند. در حال حاضر، تنها حدود 50 درصد از موارد به جهش‌هایی در شش ژن مرتبط با پوشش هسته‌ای نسبت داده شده‌اند. این محدودیت موجب شده است که محققان به رویکردهای جایگزین برای کشف مکانیسم‌های اساسی این بیماری روی بیاورند.
استراتژی توالی‌یابی چندمرحله‌ای برای بررسی تنوع ژنتیکی EDMD
در این مطالعه، محققان یک استراتژی توالی‌یابی چندمرحله‌ای جدید برای بررسی چالش‌های ناشی از تنوع ژنتیکی EDMD توسعه دادند.
آن‌ها 301 ژن را در چهار گروه طبقه‌بندی کردند:
- ژن‌های شناخته‌شده مرتبط با EDMD
- ژن‌های مرتبط با سایر دیستروفی‌های عضلانی
- ژن‌های نامزد شناسایی‌شده از طریق توالی‌یابی اگزوم در پنج خانواده
- ژن‌های مرتبط با فرآیندهای هسته‌ای خاص عضله
این روش بر روی 56 بیمار با فنوتیپ‌های مشابه EDMD اجرا شد که منجر به شناسایی جهش‌های واضح در 21 بیمار گردید. این جهش‌ها شامل:
- جهش‌های قبلی در ژن‌های شناخته‌شده EDMD
- ژن‌های جدید کاندید، به‌ویژه آن‌هایی که پروتئین‌های پوشش هسته‌ای را کد می‌کنند
نقش کلیدی پروتئین‌های پوشش هسته‌ای در EDMD
یافته‌های این تحقیق نقش کلیدی پروتئین‌های پوشش هسته‌ای را در EDMD، به‌ویژه در تنظیم ژن و انتقال مکانیکی در سلول، برجسته می‌کند.
این مطالعه نشان می‌دهد که تغییر در تنظیم ژن، نه بی‌ثباتی مکانیکی، ممکن است پاتومکانیسم اولیه EDMD باشد.
این نتیجه‌گیری توسط شناسایی ژن‌های جدیدی که در موقعیت‌یابی ژن در هسته نقش دارند و در بیماران مبتلا به EDMD دچار اختلال هستند، پشتیبانی می‌شود.
نتیجه‌گیری و چشم‌اندازهای آینده
این تحقیق با شناسایی جهش‌های ژنتیکی جدید و تأکید بر اهمیت تنظیم ژن، درک ما از EDMD را ارتقا می‌دهد.
استراتژی توالی‌یابی چندمرحله‌ای ارائه‌شده در این مطالعه ابزاری امیدوارکننده برای تشخیص و بررسی اساس ژنتیکی EDMD و سایر اختلالات پیچیده ژنتیکی محسوب می‌شود.
| Published | 11/26/2019 |
| Address | https://doi.org/10.1016/j.ebiom.2019.11.048 |
| Authors | Peter Meinkea,b, Alastair R.W. Kerra, Rafal Czapiewskia, Jose I. de las Herasa, Charles R. Dixona, Elizabeth Harrisc, Heike Kolbel € d, Francesco Muntonie,f, Ulrike Scharad, Volker Straubc, Benedikt Schoserb, Manfred Wehnertg, Eric C. Schirmer |
