1. پیش‌زمینه و هدف

حذف اگزون با واسطه الیگونوکلئوتیدهای آنتی‌سنس (AO) یک راهبرد امیدبخش برای درمان **اختلالات ژنتیکی** نظیر دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) است. این روش با **تغییر فرآیند پیرایش پیش-mRNA دیستروفین**، پروتئینی **کوتاه‌تر اما کارا** تولید می‌کند که می‌تواند **نوع شدید DMD را به نوع خفیف‌تر دیستروفی عضلانی بکر (BMD)** تبدیل کند.
این مقاله بر **اهمیت حذف اگزون‌های ۴۵ تا ۵۵** تمرکز دارد که **یک ناحیه جهش رایج** است و می‌تواند به **نزدیک به نیمی از بیماران DMD کمک کند**.

2. چالش‌های فعلی

روش‌های سنتی برای آزمایش **حذف اگزون** به **نمونه‌برداری از عضله** نیاز دارند که **تهاجمی** بوده و **سلول‌های با قابلیت تکثیر کم** تولید می‌کنند. این محدودیت‌ها **توسعه دارو** را دشوار می‌کنند.
نویسندگان **رویکرد جایگزینی** را پیشنهاد می‌کنند که با استفاده از **فیبروبلاست‌هایی که به سلول‌های عضلانی برنامه‌ریزی مجدد شده‌اند**، یک **مدل کمتر تهاجمی و قابل‌تکرار** برای **آزمایش حذف اگزون** ارائه می‌دهد.

3. روش‌ها

مطالعه توضیح می‌دهد که چگونه **فیبروبلاست‌های بیماران DMD** با استفاده از **ژن MyoD** و با کمک یک **وکتور رتروویروسی** به **سلول‌های عضلانی (میوتیوب)** تبدیل می‌شوند.
سپس این سلول‌های بازبرنامه‌ریزی‌شده با **مورفولینوهای فسفورودی‌آمید (PMOs)** که **اگزون‌های ۴۵ تا ۵۵ دیستروفین** را هدف قرار می‌دهند، تیمار می‌شوند.
برای **تأیید تبدیل و ارزیابی کارایی حذف اگزون**، از تکنیک‌هایی نظیر **سیتومتری جریان (FACS)** و **ایمونوسیتوشیمی** استفاده شده است.

4. یافته‌های کلیدی

**تبدیل فیبروبلاست به میوتیوب** به‌طور مؤثری **مدل حذف اگزون** را شبیه‌سازی می‌کند و نشان می‌دهد که **چندین اگزون** با موفقیت **می‌توانند حذف شوند**.
این روش، **پتانسیل بالایی برای توسعه درمان‌های آنتی‌سنس** با **هدف بازگرداندن دیستروفین** نشان می‌دهد و برای **درمان DMD** بسیار حائز اهمیت است.

5. اهمیت و نتیجه‌گیری

این **رویکرد نوآورانه** یک **روش قابل‌توسعه و کمتر تهاجمی** برای **آزمایش داروهای آنتی‌سنس** ارائه می‌دهد.
این **چالش‌های مربوط به نمونه‌برداری از عضله** را برطرف کرده و **مسیری امیدوارکننده** برای **درمان‌های آنتی‌سنس** ارائه می‌دهد که می‌تواند **زندگی بسیاری از بیماران DMD را متحول کند**.