۱. مقدمه
دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) یک اختلال ژنتیکی شدید است که عمدتاً پسران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و میزان بروز آن حدود ۱ در هر ۵۰۰۰ تولد پسر است. این بیماری به دلیل جهش در ژن DMD ایجاد می‌شود که باعث نقص در تولید پروتئین دیستروفین می‌شود. درمان پرش اگزون یک استراتژی درمانی است که قاب خواندن ژن جهش‌یافته را بازسازی کرده و تولید دیستروفین را ممکن می‌سازد. این مطالعه بر بیماران با تکرار نادر اگزون‌های منفرد تمرکز دارد.
۲. هدف و ضرورت مطالعه
هدف این مطالعه ارزیابی اثرگذاری درمان‌های پرش اگزون، به‌ویژه کازیمیرسن و گولودیرسن، در بیماران DMD با تکرار اگزون ۴۵ یا ۵۳ بود. برخلاف حذف‌های خارج از چارچوب خوانش رایج، تکرار اگزون‌های منفرد نادر هستند، اما امکان اصلاح آن‌ها برای بازگرداندن تولید دیستروفین کامل وجود دارد. این مطالعه تأثیر این داروها بر بیان دیستروفین و نتایج بالینی را بررسی می‌کند.
۳. روش‌ها و شرکت‌کنندگان
سه بیمار مرد با تکرار اگزون‌های ۴۵ یا ۵۳ در این مطالعه ۴۸ هفته‌ای شرکت کردند. سن بیماران ۶، ۱۸ و ۲۳ سال بود که دو نفر بدون قابلیت حرکت و یک نفر دارای توانایی راه‌رفتن بودند. بیماران به‌صورت هفتگی وریدی کازیمیرسن یا گولودیرسن (۳۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم) دریافت کردند. نمونه‌برداری‌های عضلانی در ابتدای مطالعه و انتهای آن انجام شد و سطح دیستروفین با روش‌های وسترن بلات و ایمنوفلورسانس ارزیابی شد. همچنین، عملکرد قلب و ریه به‌طور منظم مورد بررسی قرار گرفت.
۴. یافته‌های کلیدی
- بیان دیستروفین: میانگین سطح دیستروفین از ۰.۹۴٪ در شروع مطالعه به ۵.۱٪ در پایان ۴۸ هفته افزایش یافت.
- پرش نسخه‌ها: آنالیز RT-PCR افزایش تولید نسخه‌های کامل ژن DMD را تأیید کرد.
- پایداری بالینی: عملکرد قلبی و ریوی در طول مطالعه ثابت ماند و مشکلات ایمنی جدی مشاهده نشد.
۵. اهمیت نتایج
یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان‌های پرش اگزون می‌توانند به‌طور قابل توجهی بیان دیستروفین را در بیماران با تکرار نادر اگزون‌های منفرد افزایش دهند. بازگرداندن دیستروفین کامل ممکن است از درمان‌هایی که ایزوفرم‌های ناقص تولید می‌کنند، مؤثرتر باشد. با این حال، آزمایش‌های بزرگ‌تر برای تأیید این نتایج ضروری است.
۶. ایمنی و محدودیت‌ها
هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشد. برخی عوارض خفیف مانند سردرد و جوش مشاهده شد که قابل مدیریت بودند. با این حال، تعداد کم شرکت‌کنندگان و مدت کوتاه مطالعه، نتیجه‌گیری در مورد ایمنی و اثربخشی بلندمدت را محدود می‌کند. این یافته‌ها دلایل محکمی برای توسعه بیشتر درمان‌های پرش اگزون فراهم می‌کند.
۷. مسیرهای آینده
مطالعه بر اهمیت توسعه عوامل قوی‌تر پرش اگزون و بررسی درمان‌های ترکیبی برای بهبود نتایج درمانی تأکید دارد. تحقیقات آینده باید شامل گروه‌های بزرگ‌تر و مدت زمان پیگیری طولانی‌تر باشد تا تأثیر بالینی افزایش بیان دیستروفین به‌طور دقیق‌تر بررسی شود.
۸. نتیجه‌گیری
درمان‌های پرش اگزون مانند کازیمیرسن و گولودیرسن پتانسیل امیدوارکننده‌ای برای بیماران DMD با تکرار اگزون‌های منفرد دارند. این مطالعه شواهد اولیه‌ای از اثربخشی آن‌ها در بازگرداندن دیستروفین ارائه می‌دهد و مسیر را برای درمان‌های هدفمندتر و مؤثرتر در جهش‌های نادر ژنتیکی DMD هموار می‌کند.
| Category | Details |
| Authors | Stefan Nicolau, Jyoti Malhotra, Maryann Kaler, Pamela Magistrado Coxen, et al. |
| Corresponding Author | Kevin M. Flanigan |
| Article Title | Increase in Full-Length Dystrophin by Exon Skipping in Duchenne Muscular Dystrophy Patients with Single Exon Duplications: An Open-label Study |
| Publication Date | 30-Apr-24 |
| Journal Name | Journal of Neuromuscular Diseases |
| Keywords | DuchenneMuscularDystrophy, Dystrophin, ExonSkipping, GeneTherapy, etc. |
| Methods Used | Western blot, immunofluorescence, RT-PCR, clinical assessments |
| DOI | 10.3233/JND-230107 |
