| Ali Nik Akhtar

رناتو دولبکو و تاثیر محیط عقاب اصلاح شده دولبکو (DMEM) بر کشت سلولی

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی رناتو دولبکو و محیط کشت DMEM ، محیط کشت Dulbecco’s Modified Eagle’s Medium ، تأثیر DMEM در تحقیقات زیستی ، نقش DMEM در کشت سلولی پستانداران ، تاریخچه توسعه DMEM توسط رناتو دولبکو ، کاربردهای DMEM در زیست‌شناسی سلولی ، محیط‌های کشت سلولی مدرن و بهینه‌سازی آن‌ها ، نقش DMEM در مطالعات ویروس‌شناسی و سرطان

رناتو دولبکو، ویروس‌شناس برجسته و برنده نوبل پزشکی، در دهه ۱۹۵۰ محیط کشت DMEM را توسعه داد تا شرایط رشد سلول‌های پستانداران در آزمایشگاه‌های زیستی بهبود یابد. DMEM امروزه یکی از محیط‌های کشت پرکاربرد در زیست‌شناسی سلولی و تحقیقات پزشکی است. تحقیقات دولبکو در ویروس‌شناسی و زیست‌شناسی سلولی تأثیر عمیقی داشته و به توسعه روش‌های مدرن کشت سلولی کمک کرده است.

محیط های رشد و محیط های تمایز در آزمایشگاه های عصبی عضلانی

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی محیط رشد سلول‌های عضلانی در آزمایشگاه ، محیط تمایز در پژوهش‌های عصبی-عضلانی ، ترکیبات DMEM/F-12 در کشت سلول ، سرم جنینی گاوی (FBS) و رشد سلولی ، تمایز میوبلاست‌ها به میوتیوب‌ها ، مکمل محیط رشد عضله اسکلتی ، نقش پنی‌سیلین و استرپتومایسین در محیط کشت ، آماده‌سازی صحیح محیط‌های کشت سلولی

محیط‌های رشد و تمایز در آزمایشگاه‌های عصبی-عضلانی برای نگهداری و مطالعه سلول‌های عضلانی ضروری هستند. محیط رشد شامل DMEM/F-12، سرم جنینی گاوی (FBS) و مکمل رشد برای تکثیر سلولی است. محیط تمایز حاوی سرم اسب و DMEM/F-12 برای القای تمایز میوبلاست‌ها به میوتیوب‌ها است. آماده‌سازی صحیح این محیط‌ها برای نتایج دقیق در تحقیقات عضله اسکلتی حیاتی است.

سلول های عضلانی اسکلتی جاودانه شده: پیشرفت تحقیقات DMD

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی سلول‌های عضلانی جاودانه‌شده در تحقیقات DMD ، رده‌های سلولی میوبلاست انسانی و دیستروفی عضلانی ، مدل‌های سلولی برای مطالعه دیستروفی دوشن ، حذف اگزون و پژوهش‌های پیش‌بالینی DMD ، نقش سلول‌های جاودانه‌شده در توسعه درمان DMD ، تحقیقات Myology و رده‌های سلولی DMD ، بازگرداندن بیان دیستروفین در مدل‌های سلولی ، پیشرفت‌های پژوهشی در بیماری‌های عصبی-عضلانی

سلول‌های عضلانی اسکلتی جاودانه‌شده ابزاری قدرتمند در تحقیقات دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) هستند که امکان بررسی جهش‌های ژنتیکی و ارزیابی درمان‌های نوین را فراهم می‌کنند. این مدل‌ها در مطالعات پیش‌بالینی برای توسعه درمان‌های حذف اگزون و بازگرداندن دیستروفین کاربرد دارند. تحقیقات کمل مامشاوی در مرکز Myology رده‌های سلولی میوبلاست انسانی را برای مطالعه بیماری‌های عصبی-عضلانی ایجاد کرده و نقش مهمی در پیشرفت درمان‌های DMD دارد.

اسکراپرهای سلولی

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی اسکرپرهای سلولی در کشت سلولی ، ابزارهای آزمایشگاهی برای برداشت سلول ، حذف سلول‌های چسبنده بدون تریپسین ، اسکرپرهای پلاستیکی غیر سمی در آزمایشگاه ، کاربردهای اسکرپرهای سلولی در تحقیقات زیستی ، جایگزین‌های غیر آنزیمی برای برداشت سلول ، تأثیر آنزیم‌ها بر فنیوتیپ سلولی ، کشت سلولی حساس و روش‌های برداشت سلول

اسکرپرهای سلولی ابزارهای ضروری برای برداشت سلول‌های چسبنده در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی هستند که بدون نیاز به آنزیم، سلول‌ها را از سطح ظروف کشت جدا می‌کنند. این روش یکپارچگی سلولی را حفظ کرده و تأثیرات آنزیمی روی نشانگرهای سطحی و فنیوتیپ سلولی را کاهش می‌دهد. اسکرپرهای غیر سمی و مقرون‌به‌صرفه جایگزین مناسبی برای روش‌های آنزیمی سنتی در کشت‌های سلولی حساس هستند.

آنتی بادی های ضد دیستروفین و کاربرد آنها در وسترن بلات برای تعیین کمیت نجات دیستروفین

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی آنتی‌بادی ضد دیستروفین در وسترن بلات ، کمی‌سازی دیستروفین در بیماران DMD ، تکنیک وسترن بلات برای آنالیز دیستروفین ، نقش آنتی‌بادی‌های خاص در تحقیقات دیستروفی عضلانی ، استانداردسازی سنجش دیستروفین در آزمایشگاه ، حساسیت و ویژگی آنتی‌بادی‌های ضد دیستروفین ، بررسی درمان‌های بازگردانی دیستروفین با وسترن بلات ، ژن‌درمانی و حذف اگزون در دیستروفی عضلانی

آنتی‌بادی‌های ضد دیستروفین در وسترن بلات به شناسایی و کمی‌سازی نجات دیستروفین در درمان‌های DMD کمک می‌کنند. این آنتی‌بادی‌ها با اتصال به دیستروفین امکان بررسی اثربخشی درمان‌های حذف اگزون و ژن‌درمانی را فراهم می‌کنند. با استانداردسازی روش‌های تحلیل وسترن بلات، پژوهشگران می‌توانند داده‌های دقیق و بازتولیدپذیر برای ارزیابی درمان‌های دیستروفی عضلانی دوشن ارائه دهند.

تحویل سیستمیک وکتور اگزونسکیپ AAV9 به طور قابل توجهی ویژگی های دیستروفی عضلانی دوشن را در موش Dup2 بهبود می بخشد یا از آن جلوگیری می کند.

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی وکتور AAV9 و درمان دیستروفی عضلانی دوشن ، حذف اگزون 2 در DMD با snRNA ، ژن‌درمانی DMD با وکتور scAAV9 ، بازسازی دیستروفین در مدل موشی Dup2 ، نقش RNA کوچک هسته‌ای U7 در حذف اگزون ، تزریق سیستمیک AAV9 در درمان دیستروفی ، اثر پردنیزولون بر حذف اگزون در DMD ، ارزیابی وسترن بلات و ایمنوفلورسانس در درمان DMD

مطالعه‌ای بر روی مدل موشی Dup2 نشان داد که تحویل سیستمیک وکتور scAAV9-U7snRNA می‌تواند تا 99٪ بازسازی دیستروفین را در عضلات نوزادان و بهبود 69-95٪ در بالغین ایجاد کند. این روش باعث اصلاح پایدار بیماری بدون عوارض جانبی جدی شد. نتایج از پتانسیل درمانی scAAV9 در حذف اگزون 2 و بهبود ویژگی‌های DMD حمایت می‌کند.

افزایش دیستروفین تمام طول با پرش اگزون در بیماران دیستروفی عضلانی دوشن با تکثیر اگزون: یک مطالعه برچسب باز

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی پرش اگزون در دیستروفی عضلانی دوشن ، درمان‌های پرش اگزون در DMD ، افزایش دیستروفین با کازیمیرسن و گولودیرسن ، کارایی پرش اگزون در جهش‌های نادر DMD ، وسترن بلات و RT-PCR در بررسی دیستروفین ، تأثیر پرش اگزون بر بیماران با تکرار اگزون ، مطالعه بالینی پرش اگزون در دیستروفی عضلانی ، پایداری بالینی و ایمنی پرش اگزون در DMD

مطالعه‌ای برچسب باز نشان داد که درمان‌های پرش اگزون مانند کازیمیرسن و گولودیرسن می‌توانند سطح دیستروفین را از 0.94٪ به 5.1٪ در بیماران DMD با تکرار اگزون افزایش دهند. درصد فیبرهای مثبت دیستروفین نیز از 14٪ به 50٪ رسید. عملکرد قلبی و ریوی پایدار ماند و عوارض جانبی جدی مشاهده نشد. این یافته‌ها پتانسیل درمانی پرش اگزون را تأیید کرده و مسیر تحقیقات آینده را هموار می‌کند.

چالش‌های ارزیابی اگزون 53 پرش از رونوشت DMD انسان با الیگونوکلئوتیدهای ضد حس اصلاح‌شده با اسید نوکلئیک قفل شده در مدل موش برای دیستروفی عضلانی دوشن

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی پرش اگزون 53 در دیستروفی عضلانی دوشن ، الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس (AON) و درمان DMD ، بهینه‌سازی AONهای اصلاح‌شده در DMD ، نقش LNA و 2′-O-methyl در حذف اگزون ، مدل‌های موشی hDMDdel52/mdx در تحقیقات DMD ، تداخل AON در تحلیل RNA و سنتز cDNA ، چالش‌های ارزیابی بازسازی دیستروفین ، درمان‌های نوین ژنتیکی برای دیستروفی دوشن

الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس (AONs) برای پرش اگزون 53 در دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) بررسی شدند. مطالعات در مدل موشی hDMDdel52/mdx نشان داد که AONهای اصلاح‌شده با LNA و 2′-O-methyl حذف اگزون را بهبود می‌بخشند، اما بازسازی دیستروفین محدود باقی ماند. نتایج نشان داد که تداخل AON در تحلیل RNA می‌تواند تخمین‌های نادرستی ایجاد کند. بهینه‌سازی طراحی AON برای افزایش کارایی درمانی DMD توصیه می‌شود.

بیماری های نادر و بیماری های یتیم

بیماری‌های نادر به بیماری‌هایی با شیوع کم در جمعیت اشاره دارند، در حالی که بیماری‌های یتیم آن‌هایی هستند که علی‌رغم شیوع، درمان کافی ندارند. بیشتر بیماری‌های نادر، یتیم نیز هستند، اما همه بیماری‌های یتیم نادر نیستند؛ مانند مالاریا که در کشورهای پردرآمد نادیده گرفته شده است. چالش‌های تشخیص، تحقیق و توسعه دارو از موانع اصلی درمان این بیماری‌ها هستند.

نسل بعدی اگزون 51 با حذف الیگونوکلئوتیدهای ضد حس برای دیستروفی عضلانی دوشن

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی پرش اگزون 51 در دیستروفی عضلانی دوشن ، الیگونوکلئوتیدهای نسل جدید برای DMD ، اصلاح شیمیایی AON برای درمان DMD ، بهبود بیان دیستروفین با AONهای جدید ، کاهش بیومارکرهای آسیب عضلانی در DMD ، کارایی و ایمنی پرش اگزون در درمان دیستروفی ، استفاده از ddPCR و وسترن بلات در سنجش دیستروفین ، مقایسه AONهای نسل جدید با دریساپرسن و اتیپلیرسن

مطالعات جدید نشان می‌دهد که نسل جدید الیگونوکلئوتیدهای ضد حس برای پرش اگزون 51 می‌توانند بیان دیستروفین را تا 40٪ افزایش داده و عملکرد عضلانی را در مدل‌های موش DMD بهبود بخشند. این AONها نسبت به دریساپرسن و اتیپلیرسن کارایی بیشتری دارند و با کاهش نشانگرهای آسیب عضلانی مانند کراتین کیناز، پتانسیل بالایی برای درمان ایمن‌تر و مؤثرتر دیستروفی عضلانی دوشن دارند.

یک بررسی کوچک و مدل پیاده سازی برای استفاده از آتالورن برای درمان جهش مزخرف دیستروفی عضلانی دوشن

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی آتالرن در درمان جهش بی‌معنی DMD ، درمان جهش‌های nonsense در دیستروفی عضلانی ، مدل پیاده‌سازی آتالرن در سوئد ، اثرات بالینی آتالرن در بیماران nmDMD ، سیاست‌های بازپرداخت آتالرن در درمان DMD ، حفظ قابلیت راه رفتن با آتالرن ، بهبود عملکرد ریوی بیماران nmDMD ، تشکیل کمیته کارشناسی برای نظارت بر درمان DMD

آتالرن یک درمان مؤثر برای جهش‌های بی‌معنی (nmDMD) است که می‌تواند از تخریب عضلانی جلوگیری کند و به حفظ راه رفتن و عملکرد ریوی بیماران کمک کند. این مطالعه مدل پیاده‌سازی آتالرن در سوئد را بررسی کرده و پیشنهاد می‌کند که یک کمیته کارشناسی مرکزی برای نظارت بر درمان و تضمین دسترسی برابر بیماران تشکیل شود. ارزیابی هزینه‌ها و سیاست‌های بازپرداخت نیز در پذیرش این درمان نقش مهمی دارد.

شناسایی پپتید سیگنال Wnt که ترشح را روی وزیکول های خارج سلولی هدایت می کند

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی Wnt7a و بازسازی عضله ، پپتید سیگنال Wnt ، وزیکول‌های خارج‌سلولی (EVs) ، انتقال دارو با اگزوزوم‌ها ، پروتئین‌های کتومر و سیگنال‌دهی ، ترمیم عضلات و درمان دیستروفی ، بیولوژی مولکولی Wnt

مطالعه جدید نشان می‌دهد که پپتید اتصال به اگزوزوم (EBP) عامل کلیدی در ترشح Wnt7a از طریق وزیکول‌های خارج‌سلولی (EVs) است. این مکانیسم با اتصال به پروتئین‌های کتومر (COPA و COPB2)، Wnt7a را برای سیگنال‌دهی طولانی‌برد آماده می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهند که این مکانیسم می‌تواند در انتقال دارو و درمان بیماری‌های عصبی عضلانی، مانند دیستروفی عضلانی دوشن (DMD)، مورد استفاده قرار گیرد.

پرش اگزون برای دیستروفی عضلانی دوشن: یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی پرش اگزون در DMD ، اتیپلیرسن و دریساپرزن ، درمان دیستروفی عضلانی ، متاآنالیز حذف اگزون ، آزمون 6MWT در DMD ، North Star Ambulatory Assessment ، کارآزمایی بالینی دیستروفی عضلانی ، درمان‌های ضد حس در DMD

یک متاآنالیز جدید از پنج کارآزمایی تصادفی روی پرش اگزون در دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) نشان داد که اتیپلیرسن و دریساپرزن بهبودی معناداری در عملکرد حرکتی ایجاد نمی‌کنند. درحالی‌که برخی دوزهای دریساپرزن تأثیر کمی بر توانایی راه‌رفتن داشتند، عوارض جانبی شدید مانند مسمومیت کلیوی مشاهده شد. این مطالعه بر اهمیت تحقیقات گسترده‌تر و داده‌های بالینی بلندمدت تأکید می‌کند.

پرش اگزون در دیستروفی عضلانی دوشن

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی پرش اگزون در دیستروفی عضلانی دوشن ، درمان‌های ژنتیکی DMD ، اتپلیرسن و ویلتولارسن ، الیگونوکلئوتیدهای ضدحس (AONs) ، ژن‌درمانی در دوشن ، عبور از کدون توقف در DMD ، افزایش سطح دیستروفین در بیماران دوشن

پرش اگزون روشی نوین در درمان دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) است که از الیگونوکلئوتیدهای ضدحس (AONs) برای بازگرداندن قاب خوانش دیستروفین استفاده می‌کند. داروهایی مانند اتپلیرسن و ویلتولارسن نشان داده‌اند که می‌توانند سطح دیستروفین را افزایش دهند، اما میزان بازسازی پروتئین هنوز محدود است. تحقیقات در حال بررسی ژن‌درمانی و داروهای عبور از کدون توقف برای بهبود درمان این بیماری هستند.

پرش اگزون و بازیابی دیستروفین در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن پس از درمان سیستمیک فسفرودیامیدات مورفولینو الیگومر: یک مطالعه برچسب باز، فاز 2، مطالعه افزایش دوز

19 February 25 DystroBlog | پژوهش و اخبار بیماری‌های عصبی-عضلانی AVI-4658 در DMD ، پرش اگزون 51 در دیستروفی دوشن ، فسفورودیامیدات مورفولینو الیگومر (PMO) ، بازیابی دیستروفین در بیماران DMD ، کارآزمایی فاز 2 DMD ، درمان‌های الیگومری برای دوشن ، آزمایش بالینی AVI-4658 ، فارماکوکینتیک AVI-4658

مطالعه فاز 2 AVI-4658، یک فسفورودیامیدات مورفولینو الیگومر (PMO)، در بیماران مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) نشان داد که این درمان به‌طور کلی تحمل‌پذیر است و سطح دیستروفین وابسته به دوز افزایش می‌یابد. در دوزهای بالاتر، بهبود موقعیت پروتئین‌های مرتبط و کاهش التهاب عضلانی مشاهده شد. با این حال، تفاوت‌های ژنتیکی و فارماکوکینتیک بر پاسخ‌های درمانی تأثیر گذاشت و مطالعات طولانی‌مدت برای تأیید مزایای بالینی ضروری است.

رناتو دولبکو و تاثیر محیط عقاب اصلاح شده دولبکو (DMEM) بر کشت سلولی

محیط های رشد و محیط های تمایز در آزمایشگاه های عصبی عضلانی