سلول‌های عضلانی اسکلتی جاودانه‌شده ابزاری قدرتمند در تحقیقات دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) هستند که امکان بررسی جهش‌های ژنتیکی و ارزیابی درمان‌های نوین را فراهم می‌کنند. این مدل‌ها در مطالعات پیش‌بالینی برای توسعه درمان‌های حذف اگزون و بازگرداندن دیستروفین کاربرد دارند. تحقیقات کمل مامشاوی در مرکز Myology رده‌های سلولی میوبلاست انسانی را برای مطالعه بیماری‌های عصبی-عضلانی ایجاد کرده و نقش مهمی در پیشرفت درمان‌های DMD دارد.

more

اسکرپرهای سلولی ابزارهای ضروری برای برداشت سلول‌های چسبنده در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی هستند که بدون نیاز به آنزیم، سلول‌ها را از سطح ظروف کشت جدا می‌کنند. این روش یکپارچگی سلولی را حفظ کرده و تأثیرات آنزیمی روی نشانگرهای سطحی و فنیوتیپ سلولی را کاهش می‌دهد. اسکرپرهای غیر سمی و مقرون‌به‌صرفه جایگزین مناسبی برای روش‌های آنزیمی سنتی در کشت‌های سلولی حساس هستند.

more

آنتی‌بادی‌های ضد دیستروفین در وسترن بلات به شناسایی و کمی‌سازی نجات دیستروفین در درمان‌های DMD کمک می‌کنند. این آنتی‌بادی‌ها با اتصال به دیستروفین امکان بررسی اثربخشی درمان‌های حذف اگزون و ژن‌درمانی را فراهم می‌کنند. با استانداردسازی روش‌های تحلیل وسترن بلات، پژوهشگران می‌توانند داده‌های دقیق و بازتولیدپذیر برای ارزیابی درمان‌های دیستروفی عضلانی دوشن ارائه دهند.

more

مطالعه‌ای بر روی مدل موشی Dup2 نشان داد که تحویل سیستمیک وکتور scAAV9-U7snRNA می‌تواند تا 99٪ بازسازی دیستروفین را در عضلات نوزادان و بهبود 69-95٪ در بالغین ایجاد کند. این روش باعث اصلاح پایدار بیماری بدون عوارض جانبی جدی شد. نتایج از پتانسیل درمانی scAAV9 در حذف اگزون 2 و بهبود ویژگی‌های DMD حمایت می‌کند.

more

مطالعه‌ای برچسب باز نشان داد که درمان‌های پرش اگزون مانند کازیمیرسن و گولودیرسن می‌توانند سطح دیستروفین را از 0.94٪ به 5.1٪ در بیماران DMD با تکرار اگزون افزایش دهند. درصد فیبرهای مثبت دیستروفین نیز از 14٪ به 50٪ رسید. عملکرد قلبی و ریوی پایدار ماند و عوارض جانبی جدی مشاهده نشد. این یافته‌ها پتانسیل درمانی پرش اگزون را تأیید کرده و مسیر تحقیقات آینده را هموار می‌کند.

more

الیگونوکلئوتیدهای آنتی سنس (AONs) برای پرش اگزون 53 در دیستروفی عضلانی دوشن (DMD) بررسی شدند. مطالعات در مدل موشی hDMDdel52/mdx نشان داد که AONهای اصلاح‌شده با LNA و 2′-O-methyl حذف اگزون را بهبود می‌بخشند، اما بازسازی دیستروفین محدود باقی ماند. نتایج نشان داد که تداخل AON در تحلیل RNA می‌تواند تخمین‌های نادرستی ایجاد کند. بهینه‌سازی طراحی AON برای افزایش کارایی درمانی DMD توصیه می‌شود.

more

بیماری‌های نادر به بیماری‌هایی با شیوع کم در جمعیت اشاره دارند، در حالی که بیماری‌های یتیم آن‌هایی هستند که علی‌رغم شیوع، درمان کافی ندارند. بیشتر بیماری‌های نادر، یتیم نیز هستند، اما همه بیماری‌های یتیم نادر نیستند؛ مانند مالاریا که در کشورهای پردرآمد نادیده گرفته شده است. چالش‌های تشخیص، تحقیق و توسعه دارو از موانع اصلی درمان این بیماری‌ها هستند.

more

مطالعات جدید نشان می‌دهد که نسل جدید الیگونوکلئوتیدهای ضد حس برای پرش اگزون 51 می‌توانند بیان دیستروفین را تا 40٪ افزایش داده و عملکرد عضلانی را در مدل‌های موش DMD بهبود بخشند. این AONها نسبت به دریساپرسن و اتیپلیرسن کارایی بیشتری دارند و با کاهش نشانگرهای آسیب عضلانی مانند کراتین کیناز، پتانسیل بالایی برای درمان ایمن‌تر و مؤثرتر دیستروفی عضلانی دوشن دارند.

more

آتالرن یک درمان مؤثر برای جهش‌های بی‌معنی (nmDMD) است که می‌تواند از تخریب عضلانی جلوگیری کند و به حفظ راه رفتن و عملکرد ریوی بیماران کمک کند. این مطالعه مدل پیاده‌سازی آتالرن در سوئد را بررسی کرده و پیشنهاد می‌کند که یک کمیته کارشناسی مرکزی برای نظارت بر درمان و تضمین دسترسی برابر بیماران تشکیل شود. ارزیابی هزینه‌ها و سیاست‌های بازپرداخت نیز در پذیرش این درمان نقش مهمی دارد.

more

مطالعه جدید نشان می‌دهد که پپتید اتصال به اگزوزوم (EBP) عامل کلیدی در ترشح Wnt7a از طریق وزیکول‌های خارج‌سلولی (EVs) است. این مکانیسم با اتصال به پروتئین‌های کتومر (COPA و COPB2)، Wnt7a را برای سیگنال‌دهی طولانی‌برد آماده می‌کند. یافته‌ها نشان می‌دهند که این مکانیسم می‌تواند در انتقال دارو و درمان بیماری‌های عصبی عضلانی، مانند دیستروفی عضلانی دوشن (DMD)، مورد استفاده قرار گیرد.

more